Στη ομιλία του ο Θ. Γκιώνης, μεταξύ άλλων ανέφερε:
«Βρισκόμαστε σήμερα σε έναν χώρο ταυτισμένο με την ιστορία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή".
Σήμερα μπορούμε να πούμε πως ζωντανεύουν οι μνήμες μιας ιστορίας που συνεχίζει να γράφεται, γιατί –ναι- το Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του "Οδηγητή" κατάφερε να μην νοσταλγεί το παρελθόν του.
Κατάφερε να εξελιχθεί και να αναβαθμιστεί σε μορφές και περιεχόμενο.
Όμως, σίγουρα, αν μπορούμε σήμερα να σχεδιάζουμε τα Φεστιβάλ του μέλλοντος με αισιοδοξία και πεποίθηση ότι θα είναι καλύτερα απ΄ όσα έχουν μέχρι σήμερα πραγματοποιηθεί, είναι γιατί στηριζόμαστε σε μια λαμπρή ιστορία του Φεστιβάλ της ΚΝΕ και του Οδηγητή.
Μια ιστορία που μέσα της καθρεφτίστηκαν οι αξίες και τα ιδανικά από τα οποία είναι φτιαγμένο το ΚΚΕ και η νεολαία του.
Όλες οι χαρές, όλες οι φουρτούνες και όλη η αποφασιστικότητα να κρατάμε πάντα ψηλά τα ιδανικά της επανάστασης, της θυσίας και της πάλης για τον πιο όμορφο σκοπό. Την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, τον σοσιαλισμό.
Να επιδιώκουμε να δημιουργούμε και να διευρύνουμε τους δεσμούς του Κόμματος και της ΚΝΕ με ευρύτερες δυνάμεις λαού και νεολαίας ώστε ΜΑΖΙ να δίνουμε μάχες για να ανθρωπέψει ο κόσμος.
Και η ιστορία του Φεστιβάλ στο Περιστέρι φωτίζει όλα τα παραπάνω.
Εδώ που το Φεστιβάλ εδραιώθηκε κόντρα σε θεούς και δαίμονες, αφού με τεράστια αποφασιστικότητα, πρωτοβουλία και ατελείωτες ώρες δουλειάς το Φεστιβάλ του 1977 έγινε κόντρα στις απαγορεύσεις και τα εμπόδια που έθεσε τότε η κυβέρνηση της ΝΔ.
Εδώ με έναν τρόπο αποδείχθηκε πως το Φεστιβάλ θα είναι για πάντα μια εικόνα του φωτεινού μέλλοντος που θέλουμε να δημιουργήσουμε, αφού από αυτό το Φεστιβάλ, του 1977, με την ακούραστη και πειθαρχημένη δουλειά χιλιάδων ανθρώπων ένας πραγματικός μπαζώτοπος μετατράπηκε σε άλσος.
Από εδώ που ο μεγάλος κομμουνιστής ποιητής Γιάννης Ρίτσος απήγγειλε πρώτη φορά το ποίημα που αφιέρωσε στα παιδιά της ΚΝΕ. Σε μια συγκλονιστική στιγμή που τα πλήθη σιώπησαν για να αφουγκραστούν το μήνυμα του ποιητή για τα παιδιά που "φτάνουν από πολύ μακριά και τραβούν πολύ μακριά".
Εδώ που "προσκυνήθηκε η χάρη του λαού", αφού πρώτη φορά στο 3ο Φεστιβάλ της ΚΝΕ παρουσίασε ο Γ. Μαρκόπουλος το ομώνυμο έργο του.
Από εδώ όμως, χωρίς να αναφέρουμε όλες τις εμβληματικές στιγμές που συνδέθηκαν με τα Φεστιβάλ στο Περιστέρι, δόθηκε και το μήνυμα πως όταν όλα τα πλάκωνε η βαριά σκιά τις αντεπανάστασης -με τις ανατροπές των σοσιαλιστικών καθεστώτων του 20ο αιώνα- Το 1991, 1 μήνα μόλις μετά την απόφαση για την ανασυγκρότηση της ΚΝΕ, έγινε το Φεστιβάλ στο Περιστέρι σηματοδοτώντας ότι – ναι- εμείς θα κρατήσουμε ψηλά την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο!
Η ΚΝΕ με την αποφασιστική συμβολή και στήριξη του ΚΚΕ ανασυγκροτήθηκε, αναπτύχθηκε διαπαιδαγώγησε στις γραμμές της χιλιάδες νέους και νέες, κομμουνιστές και κομμουνίστριες, πρωτοστατώντας στους αγώνες της νεολαίας και στη πολιτική ιδεολογική διαπάλη με το σύστημα, τα κόμματα και τα στηρίγματα του. Έφερε σε επαφή χιλιάδες νέους και νέες με τις πρωτοπόρες ιδέες του ΚΚΕ, με την ιστορία του εργατικού επαναστατικού κινήματος της χώρας και διεθνώς. Ενισχύει καθημερινά τους δεσμούς της με τη νεολαία της χώρας μας στους χώρους δουλειάς, τα σχολεία, στις σχολές, στις γειτονιές, σε πόλεις και χωριά.
Δεσμοί που σφυρηλατούνται από το ΚΚΕ και τη ΚΝΕ μέσα στο καμίνι της ταξικής πάλης, εκεί που συγκρούονται συνέχεια δυο κόσμοι, αυτός των καταπιεσμένων κόντρα στους καταπιεστές και τους δυνάστες.
Πάλη που διεξάγεται συνεχώς πότε βίαια και πότε ειρηνικά πάντα όμως σκληρά και ασίγαστα.
Σε αυτό το δρόμο σταθερά και αταλάντευτα προχωράμε, αυτή την πάλη επιδιώκουμε συνέχεια να αναπτύσσουμε, σε αυτή τη πορεία συναντιέται η πείρα του λαού μας με την ανατρεπτική πολιτική του ΚΚΕ, εκεί που το ΚΚΕ και η ΚΝΕ καταθέτει τη δύναμη που του δίνει ο λαός, όπως το έκανε πάντα και το κάνει και τώρα μετά τις ευρωεκλογές γιατί επιβεβαιώνονται μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα όλα όσα έλεγε το ΚΚΕ και πριν τις εκλογές και μετά από αυτές».
«Το ΚΚΕ δεσμεύτηκε πως με όλες του τις δυνάμεις θα συνεχίσει εκεί που κρίνονται όλα, στους δρόμους του αγώνα. Εκεί που ανατρέπονται οι αντιλαϊκές αποφάσεις. Εκεί που ανοίγει καθημερινά ένας διαφορετικός δρόμος και προοπτική.
Με τον λαό πρωταγωνιστή των εξελίξεων, να παλεύει για τις δικές του σύγχρονες ανάγκες κόντρα στα συμφέροντα των μεγάλων ομίλων και όσους τα υπηρετούν», σημείωσε.
Αναφερόμενος στο ελπιδοφόρο αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, που επιβεβαιώνεται ειδικά στην Αττική και ειδικά στις εργατικές λαϊκές δυτικές συνοικίες όπου το ΚΚΕ καταγράφει μεγάλα διψήφια ποσοστά, όπως στο Περιστέρι και το Αιγάλεω, στην Πετρούπολη και στο Χαϊδάρι, στην Αγία Βαρβάρα, στο Ίλιον, στους Αγίους Αναργύρους, ο Θέμης Γκιωνης σημείωσε πως πρόκειται για αποτέλεσμα «που δεν είναι συγκυριακό και δεν το αποτιμάμε ως ελπιδοφόρο κοιτώντας μόνο εκλογικά ποσοστά. Αλλά εκτιμώντας τους δεσμούς που προσπαθούμε να διευρύνουμε με εργατικές λαϊκές μάζες μέσα στους καθημερινούς αγώνες.
Στους αγώνες που πρωτοστατήσαμε το προηγούμενο διάστημα και θα κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να δυναμώσουν στη συνέχεια γιατί η "επόμενη μέρα" είναι εδώ και είναι δύσκολη.
Ένα ελπιδοφόρο αποτέλεσμα που μας γεμίζει αισιοδοξία και ευθύνη για να συνεχίσουμε την πάλη ενάντια στα σφαγεία των πολέμων στη Παλαιστίνη και την Ουκρανία και την εμπλοκή της χώρας μας σε αυτά.
Κόντρα στην πολιτική της ΕΕ και των κομμάτων της που δίνει δισεκατομμύρια σε "πράσινα αρπαχτικά" ώστε τελικά επειδή δεν "φυσάει αρκετά το καλοκαίρι" να πληρώνουμε αυξήσεις έως 70% στα τιμολόγια ρεύματος του Ιούλη.
Ενάντια στη πολιτική της πολεμικής οικονομίας της ΕΕ που δίνει δις για εξοπλισμούς για να αντιμετωπίσει την κρίση και την περαιτέρω εμπλοκή στις πολεμικές αναμετρήσεις.
Απέναντι στα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα υλοποιώντας την ίδια αντιδραστική πολιτική αναπαράγοντας ταυτόχρονα τη λογική πως δεν υπάρχει εναλλακτική πέρα από το σάπιο και γερασμένο καπιταλιστικό σύστημα».
Στη συνέχεια της ομιλίας του υπογράμμισε πως «η κυβέρνηση επιλέγει ως βολικό αντίπαλο τα κόμματα της αμαρτωλής σοσιαλδημοκρατίας που βρίσκονται σε παρατεταμένη περιδίνηση λόγω της διαχρονικής τακτικής τους στην ίδια πολιτική πάνω στο γνωστό αντιλαϊκό δρόμο της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, των επιχειρηματικών ομίλων κ.τλ.» και πρόσθεσε:
«Η αστική τάξη της χώρας μας όπως αυτή εκφράζεται μέσα από εφημερίδες και κανάλια που έχει στην ιδιοκτησία της, από συνέδρια, σεμινάρια, ημερίδες αλλά προφανώς και πίσω από κλειστές πόρτες προβάλει επιθετικά θα λέγαμε την απαίτηση να δημιουργηθεί ένας εναλλακτικός πόλος διακυβέρνησης δίπλα στην ΝΔ, για να μεταγγίζεται η δυσαρέσκεια από τον ένα στον άλλο και να σιγουρεύουν τις μπίζνες και τα αντιλαϊκά σχέδια τους.
Κάνουν δημοσκοπήσεις για το ποιος πρέπει να είναι ο επόμενος αρχηγός της κεντροαριστεράς, γράφουν άρθρα για το ότι ο "Αλέξης έχει ακόμα πολλά να προσφέρει" μιλούν στα πάνελ για τα "νέα στελέχη του ΠΑΣΟΚ που έχουν πολλά να προσφέρουν".
Στον ΣΥΡΙΖΑ μαίνονται οι αντεγκλήσεις, στο πλαίσιο των εσωτερικών τους αντιθέσεων, σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία πολιτικού, ιδεολογικού, οργανωτικού εκφυλισμού. Στο ΠΑΣΟΚ φουντώνουν η συζήτηση και οι ζυμώσεις για την έναρξη των διαδικασιών αλλαγής ηγεσίας. Ο Αλ. Τσίπρας "παρεμβαίνει" οργανώνοντας διάσκεψη για την ανάγκη ενότητας των πολιτικών δυνάμεων της σοσιαλδημοκρατίας. Γνωστά στελέχη του χώρου, όπως ο πρώην πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου, ο δήμαρχος Αθήνας, Χ. Δούκας, και ο πρωταγωνιστής της ΝΑΤΟικής Συμφωνίας των Πρεσπών, Ν. Κοτζιάς, δηλώνουν "παρών" στη συζήτηση και έτοιμοι για την ενεργή συμμετοχή στις εξελίξεις του επόμενου διαστήματος. Άλλες μικρότερες δυνάμεις του χώρου, όπως η Νέα Αριστερά, η Πλεύση Ελευθερίας και το ΜέΡΑ25, παρακολουθούν τις διεργασίες επιδιώκοντας να διαπραγματευτούν τους καλύτερους δυνατούς όρους οποιασδήποτε συμμετοχής τους στα σενάρια της επόμενης μέρας.
Την ίδια στιγμή, ο αστικός Τύπος βρίθει αρθρογραφίας με έκδηλη ανησυχία και προβληματισμό για το μέλλον της "κεντροαριστεράς", όπως επιχειρούν να αναβαπτίσουν τις δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας, παρουσιάζοντας έναν δήθεν "νέο χώρο" στο αστικό πολιτικό σύστημα. Επιστρατεύονται μέχρι και δημοσκοπήσεις που περιγράφουν το πόσο θέλουν ή όχι την ενότητα των "προοδευτικών δυνάμεων" οι ψηφοφόροι, για να τονιστεί η ανάγκη γρήγορης προώθησης των σχεδίων αναμόρφωσης του σοσιαλδημοκρατικού πόλου του αστικού πολιτικού συστήματος.
Οι διεργασίες που παρακολουθούμε αυτές τις μέρες θυμίζουν σερβίρισμα της ίδιας "άνοστης ξαναζεσταμένης σούπας". Στελέχη των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ που έχουν ματώσει τον λαό με πλήθος αντιλαϊκών μέτρων εμφανίζονται ξανά ως δήθεν "φρέσκα πρόσωπα".
Ο ίδιος ο Αλ. Τσίπρας διεκδικεί ξανά τον ρόλο του "μεσσία" που θα ενώσει τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, έχοντας δίπλα του στη συνδιάσκεψη που οργάνωσε τον Γ. Παπανδρέου! Δηλαδή, ο πρωθυπουργός του 3ου μνημονίου μαζί με τον πρωθυπουργό του 1ου έχοντας ως χειροκροτητές πρώην υπουργούς των μνημονιακών κυβερνήσεων, που τώρα παρουσιάζονται ως στελέχη είτε της Νέας Αριστεράς είτε του ΣΥΡΙΖΑ είτε άλλων μορφωμάτων της σοσιαλδημοκρατίας.
Ξαναζεσταμένο και το αφήγημά τους: Να ενωθούν οι "προοδευτικές δυνάμεις ενάντια στη ΝΔ", παρουσιάζοντας ότι δήθεν μπορεί να υπάρχει εναλλακτική φιλολαϊκή πολιτική χωρίς σύγκρουση με τις δεσμεύσεις της ΕΕ και τις στρατηγικές επιλογές του κεφαλαίου. Να σπείρει νέες αυταπάτες και απατηλές ελπίδες για να αποκρύψουν την ταύτιση στη στρατηγική τους κατεύθυνση, παρά τις όποιες επιμέρους φυσικά διαφορές τους, με τη ΝΔ, που υπάρχει γιατί όλοι στον πυρήνα της πολιτικής τους έχουν την υπεράσπιση αυτού του σάπιου συστήματος, του καπιταλισμού, των στρατηγικών επιλογών του κεφαλαίου, υπερασπίζονται τις ιμπεριαλιστικές συμμαχίες της ΕΕ και του ΝΑΤΟ που μας οδηγούν σε εμπλοκή σε πολέμους.
Η στρατηγική σύμπλευση της σοσιαλδημοκρατίας, της ΝΔ και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου είναι εξάλλου ένας παράγοντας που δίνει τη δυνατότητα στην κυβέρνηση να προχωρά χωρίς δισταγμό το αντιλαϊκό της έργο, παρά την πτώση του εκλογικού της ποσοστού.
Κυρίως, όμως είναι τα πιο χρήσιμα δεκανίκια του συστήματος που σε κάθε εκδοχή τους προβάλλουν ότι ο καπιταλισμός παρά το προβλήματα του είναι το καλύτερο σύστημα που θα μπορούσαμε να ζούμε, πως δεν υπάρχει εναλλακτική στη βαρβαρότητα και προσπαθούν να πείσουν τους εργαζόμενους πως μπορούν να συμβιβαστούν τα συμφέροντα και οι ανάγκες των εκμεταλλευόμενων με των εκμεταλλευτών τους.
Απάντηση σε αυτές τις επιδιώξεις του κεφαλαίου, ελπίδα για τους λαούς, στην Ελλάδα, στη Γαλλία, στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, είναι η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, ο προσανατολισμός σύγκρουσης με το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, για να μπουν εμπόδια σε αντιδραστικές εξελίξεις και να ανοίξει ο δρόμος της πραγματικής ανατροπής!
Σε αυτόν τον δρόμο το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να δίνει όλες του τις δυνάμεις σε κάθε χώρο που μια σπίθα αγώνα μπορεί να συγκρουστεί με την αδικία και να κερδίσει ανάσες ανακούφισης ο λαός.
Και είναι αποφασισμένο γιατί πιστεύει ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Μπορούν να υπάρξουν ριζικές ανατροπές στη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία.
Πιστεύει πως το σύνθημα του 50ου Φεστιβάλ "Γράφουμε Ιστορία, αλλάζουμε τον κόσμο… Το μέλλον μας είναι ο Σοσιαλισμός" είναι μια καθημερινή υπόθεση που μπορεί να γίνει πραγματικότητα».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, επισήμανε:
«Η Ιστορία δεν τελειώνει στην εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο και στη μισθωτή σκλαβιά.
Η Ιστορία και η ανθρωπότητα δεν θα είναι για πάντα εικόνα ενός κόσμου τεράτων, με πολέμους, νεκρά παιδιά, πνιγμένους, φτώχεια και ανεκπλήρωτα όνειρα.
Οι λαοί δεν έχουν πει την τελευταία τους λέξη.
Η Ιστορία γράφεται ακόμα.
Ο σοσιαλισμός φωτίζει ότι είναι το μέλλον, η μόνη ρεαλιστική διέξοδος για τους λαούς όλου του κόσμου και το λαό μας. Σε αυτόν το δρόμο βαδίζουμε ακλόνητοι και αποφασισμένοι! Το δίκιο τελικά θα νικήσει!».
