Η ανωτερότητα του συστήματος Υγείας στο σοσιαλισμό και η προσήλωση του στην υπηρεσία των αναγκών του λαού αναδείχθηκαν στην εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου «Η δημόσια υγεία στην ΕΣΣΔ» που διοργάνωσε η Κομματική Οργάνωση Νοσοκομείου Χαλκίδας του ΚΚΕ, με ομιλητή τον Γιώργο Σιδέρη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνου του τμήματος Υγείας της ΚΕ.
Την εκδήλωση προλόγισε ο Δημήτρης Κατσαρός, μέλος της ΕΠ Αν. Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ, ενώ παραβρέθηκαν εργαζόμενοι από το χώρο του Νοσοκομείου Χαλκίδας, από δομές υγείας και δομές της ειδικής αγωγής της Χαλκίδας.
Με την ολοκλήρωση της ομιλίας ακολούθησε συζήτηση και ερωτήσεις από τους παρευρισκόμενους, ενώ δόθηκε ραντεβού για τους νέους αγώνες που έχουμε μπροστά μας και την πανεργατική απεργία στις 20 Νοέμβρη.
Ξεκινώντας την ομιλία του και θέλοντας να αναδείξει την ανωτερότητα του σοσιαλιστικού συστήματος υγείας, ο Γ. Σιδέρης, αναφέρθηκε στις εντυπώσεις που αποκόμισε ο γιατρός, Γιάννης Αντωνιάδης, μετά την επίσκεψή του στη Μόσχα στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και τις οποίες κατέγραψε σε βιβλίο, «όχι τόσο γνωστό που εκδόθηκε το 1930 και αναφέρεται – ανάμεσα στα άλλα -στο λεγόμενο Πρότυπο Γενικό Ιατρείο- αυτού που σήμερα ονομάζουμε Κέντρο Υγείας - το ρόλο του, την αποστολή του, την πρωτοποριακή μέθοδο οργάνωσης για την παρακολούθηση της υγείας των εργατών και των οικογενειών τους στα όρια της ευθύνης του. Δίνει πολύ παραστατικά τα χαρακτηριστικά της οικοδόμησης του λαϊκού συστήματος υγείας που βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη», όπως σημείωσε, διαβάζοντας στη συνέχεια απόσπασμα του βιβλίου:
«Ο διευθυντής του Πρότυπου Γενικού Ιατρείου γιατρός σ. Gomberg αναφέρει ότι η ιατρική προφύλαξη μπήκε πιά σ’ όλες τις επιχειρήσεις. Το γενικό αυτό ιατρείο είναι αποτέλεσμα της σκέψης ότι ο γιατρός ενός ιατρείου πρέπει σκόπιμα να είναι και ο γιατρός του σπιτιού του κάθε αρρώστου. Η κύρια βοήθεια στον εργάτη είναι η προφύλαξή του από την αρρώστια. Γι’ αυτό ο γιατρός πρέπει να ξέρη το σπίτι του, το περιβάλλον του, έμψυχο και άψυχο, τη δουλειά του, της απολαβές του, όλα. Δεν είναι μονάχα τα μικρόβια που κάνουν της αρρώστιες μας λέει ο σ. Γκομπέρ.
Υπάρχουν 10 τμήματα Παθολογικά και κάθε τμήμα εξυπηρετεί 3.000 άτομα. Οι άρρωστοι στέλνονται σε κλινικές ή νοσοκομεία όπου τους παρακολουθεί ο γιατρός του Πρότυπου Γενικού Ιατρείου, ο γιατρός του δηλαδή, ως εξωτερικός. Καταλαβαίνεται ως ειδικός, πόσο τούτο είναι πολύτιμο για τη γιατριά του ατόμου, αλλά και πόσο βοηθά επιστημονικά το γιατρό.
Εκτός από αυτά τα 10 τμήματα υπάρχουν και άλλα πολλά. Ένα νυκτερινό και ένα ημερήσιο σανατόριο, ένα παιδικό κήπο και 2 τμήματα παιδαγωγικής και φυσικής αγωγής. Επίσης συγκεντρώνουμε στο ιατρείο μας τούτο, παθολόγους, παιδιάτρους, ωτορινολαρυγγολόγους, οφθαλμολόγους κλπ. ακτίνες Χ και φυσικοθεραπευτάς. Έχομε ειδικά τμήματα για φυματικούς, άλλα για την προστασία της μητρότητας και του παιδιού, αφροδίσια κλπ.
Το ίδρυμα μας είναι για τη γιατρική περίθαλψη του εργατικού πληθυσμού και των παιδιών του που ζει στην περιφέρεια αυτή. Άλλοι βλέπονται εδώ και άλλοι στα σπίτια τους. Εξυπηρετούμε συνολικά 80.000 κατοίκους.
Κοιτάτε τους υγειονομικούς χάρτες του τομέα μας. Πραγματικά μας πηγαίνει σε ένα δωμάτιο γεμάτο σ’ όλους τους τοίχους με χάρτες λεπτομερείς. Κάθε δρόμος με τα σπίτια του και χιλιάδες καρφίτσες με κεφαλάκια άσπρα, μαύρα, κόκκινα, κίτρινα, όλων των χρωμάτων. Κάθε χρώμα αντιπροσωπεύει μιαν αρρώστια ή ένα θάνατο που έγινε στο 24ωρο. Εδώ μπαίνοντας οι γιατροί μας προσανατολίζονται αμέσως στην υγειονομική κίνηση του τομέα μας με τους 80.000 κατοίκους. Έτσι, σαν ένα γενικό επιτελείο, το ίδρυμά μας, στρέφει την προσοχή του με τους γιατρούς, τις επισκέπτριες νοσοκόμες, τους απολυμαντές, παντού όπου παρουσιάζεται ανάγκη.
Κάθε θυρίδα έχει το σπίτι της, τα διαμερίσματά του, τις φαμίλιες, τα άτομα που το κατοικούν, το ιστορικό τους, κοινωνικό, παθολογικό κλπ., όλα για να διευκολυνόμεθα στο γρήγορο διάβασμα με χαρτιά χρωματιστά, ανάλογα προς τις αρρώστιες, όπως και με τις καρφίτσες. Σαν υγειονολόγος καταλαβαίνεται τη μεγάλη σημασία για την πολιτεία και το άτομο αυτής της μεθόδου...».
Συγκρίνοντας στην κατάσταση που περιγράφει στο βιβλίο του ο γιατρός, Γιάννης Αντωνιάδης, με την κατάσταση που επικρατεί στη δημόσια Υγεία σήμερα στη χώρα μας, ο Γιώργος Σιδέρης, σημείωσε:
«Αυτά γίνονταν το 1928 και ενώ όλα ξεκίνησαν σχεδόν από το μηδέν.
Μετά 96 χρόνια από τότε συγκρίνετε τα δικά μας ΚΥ. Μέρα με νύχτα η σύγκριση. Γιατί μέρα με νύχτα είναι η σύγκριση των δυο συστημάτων, του σκοπού της παραγωγής. Το ένα καθολικά για το λαό και το άλλο καθολικά για τα κέρδη μιας χούφτας παρασίτων.
Το 1928 στη Σ.Ε. ο καθένας είχε το γιατρό του στο ΚΥ, στο σπίτι, στη δουλειά, στο σχολείο και 96 χρόνια μετά ο προηγμένος καπιταλισμός της καινοτομίας, της ρομποτικής, της εξατομικευμένης φαρμακευτικής θεραπείας έχει πετύχει το ακατόρθωτο.
Στην Κω, στο νησί του Ιπποκράτη να μην υπάρχει ούτε ένας παθολόγος στο έρμο το δημόσιο νοσοκομείο. Στην Κω που κατά τα άλλα οι αθεόφοβοι, για να τιμήσουν τον Ιπποκράτη έχουν κάνει συνέδρια επί συνεδρίων, με ηγεσίες Ιατρικών Συλλόγων, επιχειρηματιών της υγείας, ξενοδοχειάδων, της Τοπικής Διοίκησης, προκειμένου να προχωρήσει ο λεγόμενος Ιατρικός Τουρισμός και τα κέρδη τους» και πρόσθεσε:
«Στην ανάπτυξη του συστήματος υγείας στον καπιταλισμό, κριτήριο είναι το “κόστος” και το κέρδος και αυτό αφορά και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις στην υγεία και τον καπιταλιστικό δημόσιο τομέα, ενώ στο Σοσιαλισμό κριτήριο είναι οι λαϊκές ανάγκες.
Αυτή είναι η αντικειμενική βάση που εξηγεί το διαχρονικά ανεπαρκές σε ανάπτυξη και παροχές δημόσιο σύστημα υγείας, οι όροι, οι προϋποθέσεις και το επίπεδο των παροχών, η χρηματοδότηση κλπ. Αυτό καθορίζει και την προοπτική της πάλης του εργατικού – λαϊκού κινήματος για την οριστική λύση.
Δηλαδή την κατάργηση των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής. Γι’ αυτό οι διάφορες “συνταγές” που εφαρμόζονται από τους διαχειριστές αυτού του συστήματος στην Υγεία από χέρι έχουν αντιλαϊκό χαρακτήρα με όποιο φιλελεύθερο ή σοσιαλδημοκρατικό περιτύλιγμα πλασάρονται. Αν και ειδικά στον τομέα της υγείας είναι λιγάκι δύσκολο πλέον να διακρίνει κάποιος ουσιαστικές διαφορές. Θυμίζουμε ότι το κριτήριο της πληρότητας των κλινών των νοσοκομείων που οδήγησε στην κατάργηση 10.000 κλινών ήταν κοινό κριτήριο της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του "όλου" ΣΥΡΙΖΑ, οι ίδιοι διαγωνίζονταν ποιος συνέβαλλε περισσότερο στη μείωση της δημόσιας φαρμακευτικής δαπάνης που εκτόξευσε τις πληρωμές των ασθενών, όλοι τους φρόντισαν για το πάγωμα των προσλήψεων, οι μονάδες υγείας να έχουν οργανωμένο ηλεκτρονικό σύστημα στα ραντεβού, στις συνταγές κλπ., αλλά γιατρούς δε βρίσκουν.
Βασικό, θεμελιώδες συμπέρασμα είναι ότι εντός των τειχών του καπιταλιστικού συστήματος δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρξει τρόπος που να συγκεραστεί η λαϊκή υγεία και το καπιταλιστικό κέρδος».
Συνεχίζοντας ο Γιώργος Σιδέρης άσκησε κριτική στη ΝΔ για την πολιτική της στην Υγεία, καθώς και τις μεγάλες ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ για κατάσταση που υπάρχει σήμερα.
«Όλοι γνωρίζουμε την εφαρμογή και τις επιπτώσεις στο λαό των αντιλαϊκών μέτρων στην υγεία – πρόνοια. Μέτρα που το καθένα ξεχωριστά και όλα μαζί συνθέτουν το “ψηφιδωτό” ενός ακόμα περισσότερο εμπορευματοποιημένου συστήματος υγείας, με ενίσχυση των επιχειρηματικών του χαρακτηριστικών στη λειτουργία του. Ένα σύστημα υγείας – πρόνοιας που δεν είναι αποτέλεσμα “κακού σχεδιασμού”, “ανικανότητας” των διαφόρων κυβερνήσεων -αυτοδύναμων ή συνεργατικών, φιλελεύθερων ή σοσιαλδημοκρατικών προσανατολισμών- αλλά ένα σύστημα που καθορίζεται από τις σημερινές ανάγκες της καπιταλιστικής οικονομίας και ανάπτυξης που δε θα εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρηματικών ομίλων. Δε θα βαραίνει τον κρατικό προϋπολογισμό αφού αυτός θα πρέπει, αφού συγκεντρώσει τα ποσά από τη φορολογία του λαού, να τα ανακατανείμει σε ζεστό χρήμα ή με τη μορφή άλλων κινήτρων στο κεφάλαιο.
Αυτό πάντα γινόταν, όμως τώρα στα μαύρα σύννεφα που μαζεύονται και στο ενδεχόμενο μιας νέας οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, οι δαπάνες γενικά σε ότι έχει να κάνει με τις κοινωνικές παροχές συνεχώς περιορίζονται. Αυτό σημαίνει ότι ο λαός επωμίζεται νέα βάρη, πληρώνει πολλά περισσότερα για λιγότερες εργασίες που αφορούν την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη και τις υπηρεσίες πρόνοιας. Ταυτόχρονα οι κρατικές δαπάνες μειώνονται που σημαίνει ότι οι δημόσιες μονάδες υγείας πρέπει να γίνουν αυτοχρηματοδοτούμενες και να εξαρτάται η λεγόμενη “βιωσιμότητά τους” από την αύξηση των εσόδων από τις πωλήσεις των εργασιών τους αλλά και από τη μείωση των λειτουργικών τους εξόδων», σημείωσε χαρακτηριστικά.
Καταλήγοντας ο Γιώργος Σιδέρης ανέπτυξε την πρόταση του ΚΚΕ για αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν Υγεία, αναφέροντας:
«Η θέση του ΚΚΕ για αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν σύστημα Υγείας - Πρόνοιας, με κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δράσης είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση γιατί είναι αυτή που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της πλειοψηφίας του λαού. Η προσφορά του ΚΚΕ δεν αφορά μόνο ότι διατυπώνει τα χαρακτηριστικά ενός λαϊκού συστήματος υγείας αλλά αποδεικνύει τη δυνατότητα να πραγματοποιηθεί, τους κοινωνικούς και πολιτικούς όρους που μπορούν να διαμορφώσουν τα λαϊκά στρώματα, να γίνουν πρωταγωνιστές των εξελίξεων.
Με την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, με λαϊκή περιουσία του τεράστιου πλούτου που παράγει ο ίδιος ο λαός μπορεί να σχεδιάσει και να αναπτύξει ένα πανελλαδικό κρατικό σύστημα υγείας – πρόνοιας στο πρωτοβάθμιο, δευτεροβάθμιο και τριτοβάθμιο επίπεδο, στην επείγουσα ιατρική, το οποίο θα παρέχει απολύτως δωρεάν όλες τις υπηρεσίες χωρίς διάκριση.
Μπορεί να αξιοποιήσει τις δυνατότητες του υπάρχοντος εξειδικευμένου υγειονομικού προσωπικού, να σχεδιάσει την εκπαίδευση όχι μόνο του υπάρχοντος αλλά και άλλου τόσο σε αριθμό, όσο και σε ειδικότητες και κλάδους, με εξασφαλισμένη την εργασία και τις κοινωνικές παροχές από το λαϊκό κράτος, να προσφέρουν την εργασία τους σε όλες τις περιοχές της χώρας».