Συγχαίρουμε το επιστημονικό προσωπικό του "ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ" για την πραγματοποίηση της σημερινής Ημερίδας με θέμα «Η Ψυχική υγεία των Παιδιών και των Εφήβων στην Οικογένεια. Αναγνώριση –Φροντίδα- Αποδοχή». Κόντρα στην πολιτική υποστελέχωσης που έχουν ακολουθήσει όλες οι κυβερνήσεις κάνετε το καθήκον σας απέναντι σε πολλές δυσκολίες.
Με αφορμή τη σημερινή συζήτηση, εκ μέρους της Λαικής Συσπείρωσης Περιστερίου θα θέλαμε να βάλουμε τον εξής προβληματισμό.
Υπάρχουν πολλά παραδείγματα νεανικής παραβατικότητας
τελευταία, με αρκετές περιπτώσεις και
στο Περιστέρι. Συναντήσεις για ξύλο, παρακολούθηση και καταγραφή των
περιστατικών από ομάδες μαθητών είναι φαινόμενα που παρατηρούνται συχνά.
Παρόλο που αρκετοί αποδίδουν την κατάσταση σε
προβληματικές οικογένειες και ψυχικά διαταραγμένα παιδιά ή θεωρούν ότι
χρειάζεται αυστηροποίηση του νομικού πλαισίου, όπως προτείνει η κυβέρνηση, όλες
αυτές οι προσεγγίσεις οδηγούν τελικά στο ίδιο αόριστο συμπέρασμα ότι «κάτι
πρέπει να γίνει» χωρίς να εξετάζονται οι βαθύτερες αιτίες του προβλήματος.
Η νεανική παραβατικότητα δεν είναι τυχαίο φαινόμενο,
αλλά τροφοδοτείται από κοινωνικές ανισότητες, αποκλεισμούς, και αξίες που
προάγουν τον ανταγωνισμό και την ατομική επιτυχία αντί της συνεργασίας και της
αλληλεγγύης.
Παραδείγματα μαθητών που μεγαλώνουν σε σπίτια χωρίς γονική
παρουσία, καθώς οι γονείς δουλεύουν πολλές ώρες, και παιδιά που δεν
έχουν πρόσβαση σε δραστηριότητες λόγω οικονομικών δυσκολιών, είναι μόνο
μερικά από τα σημάδια της ευρύτερης κοινωνικής αδικίας. Άλλα παιδιά βλέπουν συνεχώς
εικόνες πλούτου και φήμης στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ οι οικογένειές
τους δυσκολεύονται να πληρώσουν βασικά αγαθά όπως το ρεύμα. Αυτό το
περιβάλλον εντείνει τα αισθήματα ανισότητας και αποξένωσης από την κοινωνία,
ενισχύοντας τάσεις παραβατικότητας.
Τα παιδιά βλέπουν συνεχώς σκηνές πολέμου σε περιοχές όπως η
Παλαιστίνη και η Ουκρανία, νιώθουν ανασφάλεια και σύγχυση. Πολλοί μαθητές νιώθουν
αδύναμοι να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του συστήματος, απογοητεύονται,
αποσύρονται.
Υπάρχει μια τάση σήμερα η αντιμετώπιση της νεανικής
παραβατικότητας να εστιάζει σε επιμορφώσεις και ομιλίες που "θα κάνουν καλά τον ανεπίδεκτο" κοινωνικής μαθήσεως, δηλαδή
αυτόν που εξωτερικεύει καταστροφικά τη βία που δέχεται μέσα στην κοινωνία.
Πρακτικές αντιμετώπισης τέτοιων φαινομένων είναι
απαραίτητες, όπως επίσης είναι αναγκαία και η παρουσία εξειδικευμένων
επιστημόνων, για να στηριχτεί και να ενισχυθεί πολύμορφα το σύνολο της σχολικής
ζωής.
Αν δεν δούμε ολοκληρωμένα όμως το φαινόμενο, θα έχουμε
την προσδοκία ότι μέσα από καλούς χειρισμούς θα εξαλειφθεί η βία στην
οικογένεια ή το σχολείο.
Αν το καθετί ερμηνεύεται αποκλειστικά
με ατομικούς όρους, υπάρχει ο κίνδυνος να ψυχολογικοποιήσουμε ένα κατεξοχήν
κοινωνικό φαινόμενο, αποδίδοντάς το αποκλειστικά στις ατομικές ιδιαιτερότητες ή
στην οικογένεια, και να αποτραπεί η οποιαδήποτε παρέμβαση σ' ένα ευρύτερο
κοινωνικό πλαίσιο η οποία είναι απαραίτητη. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν
περιπτώσεις παιδιών με σοβαρά ψυχολογικά και ψυχιατρικά προβλήματα.
Με λίγα λόγια, αν δεν αντιμετωπίσουμε ολοκληρωμένα το φαινόμενο,
κινδυνεύουμε να εστιάσουμε αποκλειστικά στις ατομικές περιπτώσεις και να
παραβλέψουμε τη συλλογική ευθύνη της κοινωνίας και του κράτους.
Και εμείς πρέπει να αγωνιστούμε για να εξασφαλίσουμε ότι όλα τα παιδιά
θα έχουν πρόσβαση σε εκπαίδευση, πολιτισμό, ψυχαγωγία και ασφαλείς χώρους για
να εκφράζονται και να μεγαλώνουν αρμονικά.
Αλεξάνδρα Τσιρογιάννη
Δημοτική Σύμβουλος
9/11/2024