Εκδήλωση πραγματοποιήθηκε από τις Οργανώσεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στις Σχολές Υγείας του Πανεπιστημίου Αθήνας για την παρουσίαση της έκδοσης του Τμήματος Υγείας και Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ με τίτλο «Πανδημία Covid-19: O καπιταλισμός στη δύση του».
Η εκδήλωση κέντρισε το ενδιαφέρον των φοιτητών, που συμμετείχαν στη συζήτηση, ενώ τοποθετήσεις έκαναν οι: Γιώργος Σιδέρης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Υγείας και Πρόνοιας της ΚΕ, Κώστας Τριανταφύλλου, καθηγητής Γαστρεντερολογίας στην Ιατρική Σχολή του ΕΚΠΑ, Νίκος Φουντουλάκης, Διδάκτωρ Ιατρικής στο «King’s College London» και συνεργάτης του Τμήματος Υγείας και Πρόνοιας της ΚΕ του ΚΚΕ.
Ακολουθούν εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Γιώργου Σιδέρη.
Η ατομική ευθύνη αποτέλεσε την αιχμή του δόρατος της ιδεολογικής επίθεσης που εξαπολύθηκε από τα αστικά επιτελεία για να κρύψουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας. Κυρίως όμως για να αποδεχτεί ο λαός μας να προσαρμόσει τις ανάγκες του σε υπηρεσίες Υγείας στα όρια της αθλιότητας του εμπορευματοποιημένου δημόσιου συστήματος Υγείας και των αντοχών της καπιταλιστικής οικονομίας.
Επικαλούνται την ατομική ευθύνη για να κρύψουν τη φρίκη της εμπορευματοποιημένης Υγείας
Από αυτή τη σκοπιά είναι χαρακτηριστικό αυτό που έγραφε ήδη από το πρώτο κύμα ένας αρθρογράφος της Καθημερινής: «Γιατί τους ενοχλεί τόσο πολύ η επίκληση της ατομικής ευθύνης; (...) Οι ίδιοι, όταν σκέφτονται την κοινωνία, προτιμούν να επικαλούνται τις συλλογικότητες (...) Με την πανδημία οι όροι της σύγκρουσης έχουν αλλάξει. Ο εχθρός (...) δεν έχει μορφή, πρόσωπο, όνομα και βούληση. Κυρίως, δεν έχει "συμφέροντα" να υπερασπιστεί - υπεραξίες, κεφάλαια, καταθέσεις, χρήμα που γεννάει χρήμα. Exit ο ταξικός αντίπαλος».
Ο εχθρός δεν έχει συμφέροντα να υπερασπιστεί λέει ο αρθρογράφος της «Καθημερινής». Γιατί τότε σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες, μπροστά σε μια τόσο κρίσιμη κατάσταση, καμία αστική κυβέρνηση δεν έθιξε το «άγιο δισκοπότηρο», τα κέρδη των καπιταλιστών επιχειρηματιών στην Υγεία;
Η πανδημία με τα 6,5 εκατομμύρια νεκρούς σε όλο τον κόσμο απέδειξε περίτρανα ακριβώς το αντίθετο: Ότι ο εχθρός και μορφή και πρόσωπο και όνομα και βούληση είχε και έχει, αλλά και συμφέροντα να υπερασπιστεί. Η πανδημία όχι μόνο δεν άλλαξε τους όρους της σύγκρουσης, απεναντίας απέδειξε περίτρανα ότι η Υγεία είναι ένα πεδίο σκληρής ταξικής αναμέτρησης και σύγκρουσης της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων με το κεφάλαιο.
Είναι χαρακτηριστικό αυτό που αναφέρεται σε ένα σημείο της έκδοσης: Ακόμη και μετά την πικρή πείρα της πανδημίας διάφορα αστικά επιτελεία υποστηρίζουν ότι «οι κυβερνήσεις δεν μπορούν να προετοιμάζονται για κάθε πιθανή έκτακτη κατάσταση και πρέπει πάντα να ζυγίζουν τη χρηματοδότηση επίκαιρων προτεραιοτήτων από το να χτίζουν μελλοντικές έκτακτες καταστάσεις». Υπάρχει μεγαλύτερη κυνική ομολογία για τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού; Να έχεις εφεδρείες για την αντιμετώπιση έκτακτων μεν, προβλέψιμων δε, είναι σπατάλη για τους καπιταλιστές και το κράτος τους. Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι. Θυμόμαστε όλοι τις δηλώσεις περί «πολυτέλειας» και «πεταμένων εκατομμυρίων» για τις 1.200 Μονάδες Εντατικής Θεραπείας που υπολείπονταν από τα δημόσια νοσοκομεία πριν την πανδημία που οδήγησε στο θάνατο του 97,7% των διασωληνωμένων που νοσηλεύτηκαν εκτός ΜΕΘ, με τη θνητότητα να εκτοξεύεται στην περιφέρεια κατά 64%.
Τα εμπορευματοποιημένα συστήματα Υγείας χρεοκόπησαν. Χιλιάδες ασθενείς αποκλείστηκαν, άλλοι από τις αναγκαίες εξετάσεις, άλλοι από θεραπείες και χειρουργεία, για να αντέξει την «πίεση» των ασθενών από Covid-19.
Για αυτό μας εξοργίζει η δήλωση της Γκάγκα στη ΔΕΘ: «Δεν υπήρξε ασθενής στην Ελλάδα που δεν μπόρεσε να βρει γιατρό σε όλο το διάστημα. Εγώ είχα τηλεφωνήματα όλα αυτά τα χρόνια της πανδημίας από τη Φινλανδία, από το Βέλγιο, από την Αμερική, από την Αγγλία, από ανθρώπους που δεν βρίσκουν γιατρό ή περιμένουν ατελείωτες ώρες. Το σύστημα μας είναι καλό, δουλεύει, είναι εδώ για τους αρρώστους».
Πού ήταν το σύστημα Υγείας για τους ογκολογικούς ασθενείς και τις δραματικές καθυστερήσεις στην αντιμετώπισή τους;
ΝΔ - ΣΥΡΙΖΑ επιμένουν στον ίδιο δρόμο παρά το ότι η πανδημία ξεφτίλισε τα επιχειρήματα και την πολιτική τους
Παρά το γεγονός ότι η πανδημία ξεφτίλισε όλα τα επιχειρήματα των οπαδών της αγοραίας Υγείας, τώρα γίνεται προσπάθεια να αντιστραφεί η πραγματικότητα με το κεφάλι κάτω και τα πόδια πάνω.
Ενδεικτικά:
Στην πρώτη φάση της πανδημίας και μέχρι σήμερα το εργατικό - λαϊκό κίνημα με τη συμβολή του ΚΚΕ από την πρώτη μέρα αποδόμησε το επικίνδυνο και παραλυτικό αφήγημα της κυβέρνησης της ΝΔ για «εθνική ενότητα», ότι «είμαστε όλοι μαζί», ότι «είναι κοινός ο εχθρός», προκειμένου να εξασφαλίσει σιγή «νεκροταφείου» ώστε να μη μιλάει κανείς για τον κίνδυνο από την εγκληματική πολιτική της. Δεν της πέρασε, παρόλο που πολύτιμο συμπαραστάτη είχε τον ΣΥΡΙΖΑ τού «θα λογαριαστούμε μετά», της «εθνικής συνεννόησης», του «πολιτικού μορατόριουμ», «των υπουργών κοινής αποδοχής». Ο λαός μας δεν έχει να περιμένει καλύτερες μέρες από το αυτό το κόμμα που ακόμα και όταν ψέλλιζε κάτι φαινομενικά φιλολαϊκό έτρεχε να υποβάλει τα σέβη του στους επιχειρηματικούς ομίλους και την κερδοφορία τους. Κάπως έτσι ακούσαμε από τα στελέχη του για «επίταξη του ιδιωτικού τομέα αλλά ...σε λογικές τιμές», «μέτρα ενίσχυσης της Δημόσιας Υγείας αλλά ...πάντα κοστολογημένα».
Φάνηκε η γύμνια της ΠΦΥ που όλοι μαζί δημιούργησαν με την ανυπαρξία ολοκληρωμένου ενιαίου συστήματος. Χρόνια τώρα το σύστημα ΠΦΥ δεν είναι σύστημα αλλά ένα σκορποχώρι σημείων. Ο νόμος της κυβέρνησης της ΝΔ για τη μεταρρύθμιση του ΕΟΠΥΥ, την ΠΦΥ αποτελεί συνέχεια της αντιλαϊκής μεταρρύθμισης της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ που αποτελεί συνέχεια των αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων και πάει λέγοντας.
Στο νόμο για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη ένα από τα αρχικά άρθρα αφορά το αγροτικό των νέων γιατρών. Αλλαγές επί αλλαγών από το 1967 που καθιερώθηκε ο θεσμός. Κοινή συνισταμένη όλων των κυβερνήσεων η αξιοποίηση των νέων γιατρών για να καλύπτονται κενά στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας της επαρχίας, προσπαθώντας έτσι να «συμμαζέψουν» την πολιτική της υποχρηματοδότησης, της υποστελέχωσης, της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης της Υγείας. Αν οι κυβερνήσεις ενδιαφερόταν πραγματικά για την ποιότητα των παρεχόμενων υπηρεσιών Υγείας στην ΠΦΥ, θα αύξαναν την κρατική χρηματοδότηση στην Υγεία, θα προχωρούσε σε μαζικές προσλήψεις γιατρών όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων για τη στελέχωσή τους, θα ανέπτυσσε όλες τις απαραίτητες υποδομές, θα τις ενίσχυε με σύγχρονο εξοπλισμό και θα καταργούσαν το θεσμό του αγροτικού.
Στο ίδιο νομοσχέδιο που έδωσε στη διαβούλευση η ΝΔ για τη δευτεροβάθμια περίθαλψη προβλέπεται η κατάργηση της πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης των γιατρών του ΕΣΥ, αφού αν περάσει το έκτρωμα θα έχουν τη δυνατότητα άσκησης ιδιωτικού έργου. Καταργείται δηλαδή η θεμελιακή αρχή συγκρότησης του ΕΣΥ και αυτό αφορά κυρίως τους ασθενείς, αφού αφαιρεί ένα ακόμα εμπόδιο για να γίνουν εύκολη πελατεία στον ιδιωτικό τομέα, να βάλουν ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη ώστε να κερδοσκοπούν τα μεγάλα ιδιωτικά θεραπευτήρια. Σε συνθήκες που οι λίστες των τακτικών ιατρείων και χειρουργείων, των επεμβατικών και απεικονιστικών εξετάσεων στις δημόσιες δομές και νοσοκομεία, σήμερα ξεπερνούν κάθε όριο, η διέξοδος του ραντεβού με τον γιατρό στο ιδιωτικό ιατρείο ή ιδιωτικό κέντρο θα γίνει αναγκαστικός μονόδρομος για χιλιάδες που θα βρεθούν στην ανάγκη. Η είσοδος ιδιωτών γιατρών μερικής απασχόλησης, που θα καλύπτουν τρύπες και κενά όπως-όπως στις δημόσιες μονάδες Υγείας, καταδικάζει τους ασθενείς σε χαμηλότερου επιπέδου υπηρεσίες Υγείας και σε επικίνδυνες συνθήκες περίθαλψης. Πότε σταμάτησε ο ιδιωτικός τομέας Υγείας να θησαυρίζει; Μήπως επί ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος δεν τον «άγγιξε» ποτέ αφού είναι θεμελιακή του αρχή η ...αρμονική συνύπαρξη του δημόσιου με τον ιδιωτικό τομέα;
Ταυτόχρονα οι αλλαγές αυτές συνιστούν, ταυτόχρονα, ανατροπή και ξεθεμελίωμα των εργασιακών σχέσεων των γιατρών των δημόσιων νοσοκομείων, που τους «σπρώχνει» να ενταχθούν στον ανταγωνισμό του ιδιωτικού έργου με προσδοκία την αύξηση του εισοδήματος. Αυτό τελικά θα αφορά ένα πολύ μικρό μέρος των γιατρών, ενώ η πλειοψηφία θα συνεχίσει να εργάζεται με ακόμα πιο επαχθείς εργασιακούς, μισθολογικούς και επιστημονικούς όρους. Η λύση για τους λεηλατημένους μισθούς δεν είναι να βγουν στην «πιάτσα» της αγοράς υγείας για να βρουν ασθενείς-πελάτες. Αν ήθελε το κράτος να ενισχύσει το εισόδημα των υγειονομικών θα εφάρμοζε άμεσα τις τελεσίδικες αποφάσεις του ΣτΕ και του Αρείου Πάγου για επαναφορά των μισθών τους στα επίπεδα του 2012, θα επανέφερε τον 13ο και 14ο μισθό, θα προχωρούσε σε αυξήσεις των μισθών, θα προσλάμβανε μόνιμο προσωπικό. Λεφτά για την υγεία του λαού και αξιοπρεπείς μισθούς των υγειονομικών δεν περισσεύουν, δίνονται όμως απλόχερα για τις δουλειές των επιχειρηματικών ομίλων. Μήπως το άλλαξε αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ που επί των ημερών του γιγαντώθηκε ο θεσμός του επικουρικού γιατρού;
Καμία αναμονή για επίδοξους σωτήρες και λύσεις από τα πάνω δοκιμασμένες από τον λαό, χρεοκοπημένες. Αγωνιστική συμπόρευση στους αγώνες με το ΚΚΕ για αποφασιστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος Υγείας, με μόνιμο προσωπικό, υποδομές, εξοπλισμό, γενναία αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης. Το πρόσφατο παράδειγμα από τον χώρο της Υγείας στο Παίδων «Αγία Σοφία», η εμπειρία από άλλους κλάδους δείχνουν τη μοναδική διέξοδο για τον λαό μας. Από αυτήν τη σκοπιά η απεργία στα 9 Νοέμβρη είναι μία κρίσιμη αναμέτρηση ενάντια σε όσους μας καλούν να προσαρμοστούμε στη βαρβαρότητα για να μην πεθάνουμε.
