Με αφορμή τη πρόσφατη φρικτή δολοφονία της νεαρής γυναίκας έξω από το ΑΤ στους Αγίους Αναργύρους, όπως και άλλα περιστατικά πολύμορφης βίας κατά των γυναικών που μας συγκλονίζουν το τελευταίο χρονικό διάστημα, θα θέλαμε να εκφράσουμε την αλληλεγγύη και συμπαράστασή μας σε κάθε γυναίκα που έρχεται αντιμέτωπη με τα πολλά πρόσωπα της βίας εκεί που εργάζεται, εκεί που ζει, που σπουδάζει, που αθλείται, που περνάει τον ελεύθερο χρόνο της.
Τα αποτρόπαια περιστατικά κακοποίησης, σεξουαλικής παρενόχλησης γυναικών, ακόμα και ανήλικων κοριτσιών, που φτάνουν μέχρι το βιασμό και τις δολοφονίες είναι η κορυφή του παγόβουνου, το αποτέλεσμα -και όχι η αιτία- της ανισότιμης θέσης της γυναίκας στην ταξική κοινωνία, των κοινωνικών διακρίσεων που βιώνουν οι γυναίκες σε κάθε πλευρά της ζωής τους.
Γιατί για μας η βία είναι το συνολικό τσάκισμα της εργασιακής, της οικογενειακής, της προσωπικής ζωής, είναι η έλλειψη μέτρων προστασίας της υγείας και της ίδιας της ζωής μας ακόμα και της μητρότητας. Για μας βία είναι ο πόλεμος, η προσφυγιά και η μετανάστευση.
Στην “αρένα” και τη σήψη της εκμεταλλευτικής κοινωνίας γεννιούνται και αναπαράγονται οι σάπιες αξίες: ο ανελέητος ανταγωνισμός, ο ατομισμός, η αλαζονεία και ο εγωιστικός τρόπος ζωής και σκέψης, που διαπερνούν δυστυχώς τις διαπροσωπικές, και οικογενειακές μας σχέσεις. Σε αυτό το έδαφος ξεπροβάλλει η απαξίωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η επιβολή της πειθαρχίας, της υποταγής, σύμφωνα με τις στρεβλές αντιλήψεις περί αφοσίωσης της συζύγου ή της συντρόφου και που συνδέονται άμεσα με την τάση ιδιοκτησίας της.
Όπως έλεγε και το πανό των μαζικών φορέων έξω από το ΑΤ Αγίων Αναργύρων μια μέρα μετά τη δολοφονία της Κυριακής “Σάπιες αξίες- σάπια ιδανικά, φρικιαστικά εγκλήματα το σύστημα γεννά”.
Γιατί μια γυναίκα έμεινε απροστάτευτη, όπως της είπαν “το περιπολικό δεν είναι ταξί”, αλλά τις επόμενες μέρες στις κινητοποιήσεις του εργατικού, λαϊκού κινήματος, των μαθητών ήταν διμοιρίες ΜΑΤ.
Γιατί τα πρωτόκολλα της ΕΕ και του εχθρικού κράτους αντιμετωπίζουν ως εχθρό το λαό που αγωνίζεται και αφήνουν την ανθρώπινη ζωή απροστάτευτη.
Να αναφέρουμε βέβαια εδώ και την υποκριτική ευαισθησία της ΕΕ, του Ευρωκοινοβουλίου για την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία, με τις απαράδεκτες διατάξεις συγκεκριμένης οδηγίας που ρίχνει τους δράστες “στα μαλακά”, με ποινές “χάδια”.
Για παράδειγμα στις περιπτώσεις της διαδικτυακής παρενόχλησης, της κυβερνοπαρακολούθησης, της εκδικητικής διαδικτυακής διακίνησης πορνογραφικού υλικού ακόμη και της δημόσιας διαδικτυακής υποκίνησης βίας ή μίσους, το ανώτατο όριο ποινής φυλάκισης για το δράστη ορίζεται σε 1 έτος.
Ακόμη δε περισσότερο, η ίδια η οδηγία φροντίζει προκλητικά να ακυρώσει τα εν λόγω ποινικά αδικήματα που δήθεν θεσπίζει, καθώς οι παραπάνω πράξεις θεωρούνται αδικήματα μόνο εάν και εφόσον “μπορεί να είναι πολύ επιβλαβείς” είτε “ενδέχεται να προκαλέσουν σοβαρή ψυχολογική βλάβη” στα θύματα. Δηλαδή, τα θύματα τέτοιων απεχθών εγκλημάτων φορτώνονται και με το βάρος της απόδειξής τους κατά των δραστών.
Και σαν να μη φτάνει μόνο αυτό η ΕΕ με ωμό τρόπο προτείνει στα κράτη-μέλη… “η έκταση των μέτρων” προστασίας των γυναικών από τη βία να είναι “ανάλογη με τον αριθμό των ατόμων που διατρέχουν κίνδυνο”. Λογαριάζουν δηλαδή με το κριτήριο του “κόστους-οφέλους”, την ολόπλευρη οικονομική, συμβουλευτική, νομική στήριξη των κακοποιημένων γυναικών, για το κράτος και τους επιχειρηματικούς ομίλους. Φτάνει δε στο σημείο να προβλέπει ότι οι ξενώνες φιλοξενίας μπορεί να είναι και ιδιωτικοί και ότι τα κράτη-μέλη μπορούν να επιβάλλουν και πληρωμή για την παραμονή μιας γυναίκας στον ξενώνα, κάνοντας συστάσεις να είναι “οικονομικά προσιτή! Κρίσιμες δε κρατικές λειτουργίες προστασίας και φροντίδας των κακοποιημένων γυναικών και παιδιών θεωρεί ότι μπορούν να ανατίθενται στις ΜΚΟ.
Κατά την άποψή μας χρειάζεται γενναία κρατική χρηματοδότηση ενός αποκλειστικά δημόσιου και δωρεάν δικτύου δομών (συμβουλευτικά κέντρα, ξενώνες, γραμμή SOS), για την ολόπλευρη προστασία των γυναικών αλλά και των παιδιών από τη βία, στελεχωμένων με το απαραίτητο μόνιμο προσωπικό όλων των αναγκαίων ειδικοτήτων, θα συνέβαλε σημαντικά τόσο στην αντιμετώπιση των περιστατικών βίας όσο και στην πρόληψη και πρόβλεψή τους. Χωρίς την εμπλοκή ιδιωτών, ΜΚΟ.
Όμως τόσο τα γεγονότα που συνήθως δημοσιοποιούνται από τα ΜΜΕ όσο και από τις καταγγελίες γυναικείων οργανώσεων, αναδεικνύουν τις τεράστιες ελλείψεις τόσο σε δομές επείγουσας φιλοξενίας κακοποιημένων γυναικών που έχουν άμεση ανάγκη να βρουν προστασία σε έναν ξενώνα (σήμερα λειτουργούν μόνο τρεις σε όλη την Ελλάδα), όσο και σε ειδικευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό στις δημόσιες δομές και υπηρεσίες στήριξης, με υποχρηματοδότηση και υποστελέχωση των συμβουλευτικών κέντρων των Δήμων, που σήμερα λειτουργούν μόνο στο 12% των Δήμων της Αττικής.
Είναι ενδεικτικό το παράδειγμα του Συμβουλευτικού Κέντρου Περιστερίου που καλύπτει τις ανάγκες πρόληψης και αντιμετώπισης της βίας κατά των γυναικών σε ΌΛΟ το Δυτικό Τομέα.
Το Συμβουλευτικό Κέντρο Γυναικών του Δήμου Περιστερίου λειτουργεί με το αναγκαίο και ειδικευμένο προσωπικό (κοινωνιολόγο, ψυχολόγους, νομικό κλπ) και θεωρείται ότι καλύπτει στο ωράριο λειτουργίας του τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών?
Υπάρχουν δεδομένα από την λειτουργία του?
Πρόσφατα ανακοινώθηκε η χρηματοδότηση του ΣΚΓ Περιστερίου, για τις ανάγκες του μέχρι το 2027, με το ποσό των 319.955 ευρώ από την Περιφέρεια Αττικής. Μπορεί αυτή η χρηματοδότηση να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες λειτουργίας του Κέντρου?
Πως προβλέπεται να ενισχυθεί?
Για μας βέβαια η εξάλειψη της βίας συνδέεται άμεσα με κοινωνικές και οικονομικές προϋποθέσεις που θα εξασφαλίζουν στις γυναίκες τη δυνατότητα να ικανοποιούν τις σύγχρονες ανάγκες σε όλους τους τομείς της ζωής τους, να στέκονται στα πόδια τους, να είναι χειραφετημένες οικονομικά, ψυχικά και συναισθηματικά. Η αυστηροποίηση δε του ποινικού πλαισίου σαν μέτρο αντιμετώπισης των εγκλημάτων βίας κατά των γυναικών από μόνη της δεν φαίνεται να εξασφαλίζει την ολόπλευρη κοινωνική προστασία και στήριξη των γυναικών, ούτε να αποτρέπει τους δράστες.
